شب تاريک و سنگستان و مو مست
قدح از دست مو افتاد و نشكست
نگه دارنده‌اش نيكو نگه داشت
وگرنه صد قدح افتاد و بشكست
------------------------------------------
عزيزم كاسه چشمم سرايت
ميان هر دو چشمم خاک پايت
از آن ترسم كه غافل پا نهی باز
نشيند خار مژگانم به پایـت
---------------------------------------------
خوشا آنان كه هر شامان ته وینند
سخن واته كرن، واته نشینند
گرم دسرس نبی آیم ته وینم
بشم آنان بوینم كه ته وینند
---------------------------------------------
وی آن روزی كه در گورم كرن تنگ
دریژن بر سرم خاک و خس و سنگ
نه پای آنكه از ماران گریزم
نه دست آنكه با موران كنم جنگ
---------------------------------------------
چو مو یک سوته دل، پروانه‌ای نه
به عالم همچو مو، دیوانه‌ای نه
همه ماران و مورون لانه دیرن
من دیوانه را ویرانه‌ای نه
---------------------------------------------
ز دست ديده و دل هر دو فرياد
كه هرچه ديده بيند دل كند ياد
بسازم خنجری نيشش ز پولاد
زنم بر ديده، تا دل گردد آزاد
---------------------------------------------
وی از روزی كه قاضیمان خدا بو
سر پرد صراطم ماجرا بو
به نوبت بگذرن پیر و جوانان
وی از آندم كه نوبت ز آن ما بو
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen